پنجره

آنروز کنار پنجره یادت هست

من بودم و تو بودی و چشمانی مست

قلب من و تو ز عشق پرپر می زد

هر لحظه دلم به آسمان سر می زد

یه حس قشنگ بین ما جاری بود

در پاسخ تو جواب من آری بود

انگار که در فضا شناور بودم

از آهوی دشت هم رهاتر بودم

می گفتی به من ز راز عشق و مهتاب

طفل دل من ز گفته هایت بی تاب

امروز ولی کنار پنجره تنهایم

با یاد تو و چشم تو در رؤیایم

تو رفتی و از عشق نکردی یادی

آمال مرا به دست باد دادی

من منتظرم که زود برگردی تو

با روح لطیف من چه ها کردی تو

شعر و غزل و ترانه ی من

باز آی  به  آشیانه ی  من

                                        باران عشق